De vierde pijler van secundaire storage: lage complexiteit

De secundaire storage moet zo min mogelijk complex zijn. Dat is makkelijk gezegd, maar daarom niet minder waar. Hoe meer systemen je hebt, hoe meer specialisten heb je nodig en hoe meer servicecontracten heb je nodig. En meer user interfaces. Het is veel van alles en overal hangt een prijskaartje aan. Samengevat: hoe complexer de secundaire storage, hoe duurder. Zeker als je bedenkt dat secundaire storage lang mee kan gaan.

Complexiteit reduceren

Oftewel: het is zaak om de complexiteit van secundaire storage zo veel mogelijk te reduceren. Bij primaire storage speelt dit issue veel minder: nieuwe technieken en systemen volgen elkaar veel sneller op, systemen ook die speciaal afgesteld zijn op bepaalde toepassingen. Bij de secundaire storage is dat veel minder. Vaak is hier ook sprake van langdurige contracten, waarvan de continuïteit niet altijd vaststaat.

Privacy

Veel organisaties en bedrijven maken op grote schaal gebruik van secundaire storage. Organisaties als overheden en zorginstellingen krijgen daarbij te maken met allerlei privacygevoelige data. Een gemiddeld ziekenhuis heeft een secundaire storage van rond de 50 terabyte. Bij academische ziekenhuizen is dat vaak nog eens tien keer zo veel: 500 terabyte. Dat zijn enorme hoeveelheden data, wat nog maar eens onderstreept dat de keuze voor secundaire storage weloverwogen moet zijn. Met de vier genoemde pijlers in het achterhoofd wordt de keuze een stuk eenvoudiger!